Po wstępie do TDD i omówieniu różnic między testami jednostkowymi, a integracyjnymi, czas na omówienie jak strukturalnie powinien wyglądać wzorcowy test jednostkowy. Będzie to pewnie najkrótszy wpis tej serii, ale jednocześnie jeden z najważniejszych. Pozwoli bowiem na pierwszy kontakt z testem jednostkowym w praktyce.

Arrange–Act–Assert

Strukturę testu jednostkowego definiuje zasada Arrange–Act–Assert (AAA):

• Arrange: wszystkie dane wejściowe i preconditions,
• Act: działanie na metodzie/funkcji/klasie testowanej,
• Assert: upewnienie się, że zwrócone wartości są zgodne z oczekiwanymi.

Jakie korzyści płyną ze stosowania tego wzorca? Przede wszystkim porządek; wzorzec zapewnia logiczny porządek w pojedynczym teście — część przygotowania danych wejściowych jest odseparowana od części weryfikacyjnej. Ponadto, nie mieszamy naszych asercji w trakcie wywołania testowanego obiektu.

Przykład

Jak mawiali Chińczycy—Jeden kod mówi więcej niż tysiąc słów. Poniższy kod napisany jest zgodnie z AAA:

[Test]
public void Add_AddingTwoValues_ReturnsProperValue()
{
    // Arrange:
    var calc = new Calculator();
 
    // Act:
    int result = calc.Add(2, 3);
 
    // Assert:
    Assert.AreEqual(5, result);
}

Na powyższym, bardzo prostym, przykładzie testujemy funkcjonalność dodawania klasy Calculator. Chcemy sprawdzić czy (niebrzegowy) przypadek dodania dwóch liczb zwróci oczekiwany wynik.

W pierwszej części metody inicjalizujemy obiekt klasy Calculator. Wszelkie inicjalizacje zmiennych, obiektów oraz mocków (o czym będzie w późniejszych częściach) znajdować powinny się w pierwszej części metody — Arrange.

W kolejnej linijce wykonujemy proste działanie arytmetyczne: dodajemy do siebie dwie liczby całkowite – 2 i 3. Celem tego etapu, Act, jest uruchomienie funkcjonalności testowanej klasy. Będzie to zazwyczaj uruchomienie metody, choć nie jest to reguła (zawsze możemy przetestować np. odczyt/zapis danego property).

Ostatnia linijka to wykonanie asercji (Assert). Sprawdzamy, czy zwrócony wynik z powyższego wywołania jest taki sam jak oczekujemy. Tutaj oczekujemy, że metoda naszej klasy po dodaniu liczb 2 i 3, zwróci nam liczbę 5.

I jeszcze kilka kwestii technicznych. Atrybut [Test] i klasa Assert pochodzą z NUnita, który należy do rodziny frameworków testowych. Kolejność parametrów metody AreEqual jest następująca: pierwszym parametrem jest wartość oczekiwana, drugim zwrócona przez działanie naszej metody. W kolejnej części cyklu dowiemy się jak, krok po kroku, stworzyć pierwszy test jednostkowy. Zrozumienie wzorca Arrange-Act-Assert jest niezbędne do budowania dobrych testów.

Zobacz też

• http://c2.com/cgi/wiki?ArrangeActAssert